Recensie Far Cry 3

Na een uitstapje naar de Afrikaanse hitte brengt Ubisoft haar open wereld-shooter met Far Cry 3 terug naar waar het zo succesvol begon: een tropisch eiland ergens in de Grote Oceaan. Dit keer zonder onzinnige sci-fi-creaturen, maar met een donker thema dat zich over een ander soort monster buigt: die van het menselijk soort. Alice in Tigerland
In het tien tot vijftien uur durende verhaal staan surrealisme en krankzinnigheid centraal. De laadschermquotes uit Alice in Wonderland komen niet zomaar uit de lucht vallen. Hoofdpersonage Jason Brody raakt namelijk in de ban van Rook Island en gaat steeds dieper 'down the rabbit hole'. Hij is aanvankelijk nog het patsertje uit Beverly Hills dat op een rondje trakteert in de plaatselijke club. Maar al snel snijdt hij koelbloedig de strotten van piraten en huurlingen door en worstelt hij in het struikgewas met levensgevaarlijke roofdieren. Het beetje fatsoen dat hij als rijkeluisjongetje heeft, moet overboord gegooid worden, wil hij zijn ontvoerde vrienden redden en samen ontsnappen.



Jason is zelf niet het meest boeiende personage en zijn acties zijn niet altijd voor rede vatbaar, maar hij staat vooral model voor het intense verhaal in Far Cry 3. Dit brengt je in aanraking met talloze gestoorde personages die je aan de buis gekluisterd houden. Zo word je door het sexy Rakyat-stamhoofd als een soort god en verlosser gezien, waardoor je een extra excuus hebt om achter de sadistische piratenleider Vaas aan te gaan. Later klus je nog wat bij met onder andere een roekeloze huurling die van allesvernietigende 'Blitzkrieg'-tactieken houdt en zoek je uiteindelijk de confrontatie met de ijskoude Hoyt Volker, die met zijn privéleger de eilandbewoners onderdrukt. Ze zijn geen van allen zo'n indrukwekkende en onvoorspelbare vertoning als Vaas, maar vormen samen een groep uiterst kleurrijke personages. Daardoor heb je een goede reden om naar nieuwe missies uit te kijken. Deze zijn voor een open wereld-shooter bovendien goed getemporiseerd. De ene na de andere spannende achtervolging doet zich voor, waarbij je op hoge snelheid in jeeps, boten en een helikopter over het eiland raast terwijl je zwaar onder vuur wordt genomen. Even later ben je wellicht een eeuwenoude mystieke tempel of Japanse onderzeebootloods aan het scannen op kostbare relikwieën. Op die momenten komt een Uncharted-vibe naar boven, en dat is voor een game waarin je het tempo zelf bepaalt een groot compliment.



Het overnemen van deze controleposten mondt vaak uit in hectische vuurgevechten en daarin doet Far Cry 3 niet onder voor de gerenommeerde first-person shooters van vandaag. Elk van de vele vuurwapens voelen natuurgetrouw aan, klinken zoals je zou verwachten en zijn in de meeste gevallen aanpasbaar met geluidsdempers en verschillende vizieren. Daarnaast is er een intuïtief coversysteem en staan vijanden niet schaapachtig te kijken als je een granaat voor hun voeten rolt (al hebben we ze meermaals kunnen verrassen door de waanzinnige vuureffecten slim te gebruiken). Maar hoe heerlijk het ook is om met een vlammenwerper of machinegeweer huis te houden, zo terecht is het om van de stealthmogelijkheden gebruik te maken. Het geruisloos overnemen van piratenkampen levert namelijk veel minder vijandelijke weerstand op en beloont je met driemaal zoveel ervaringspunten. Desondanks hebben wij vaker voor de Rambo-aanpak gekozen. Net als in Far Cry 2 zien vijanden je soms dwars door dichtbegroeid struikgewas heen en weten ze na een mijlenver schot van een gedempt sluipschuttersgeweer precies waar je zit. Anderzijds praten ze onverstoord door over hun opgelopen geslachtsziekte terwijl je een steen langs hun hoofd keilt. Toch heeft Far Cry 3 ook geleerd van de fouten van zijn voorganger. De irritante malaria-aanvallen zijn verleden tijd, net als de constant haperende wapens en vijandelijke checkpoints. Deze worden bewaakt door vriendelijk gezinde Rakyat-soldaten als je ze overneemt en blijken een handig fast travel-punt waar buitgemaakte voorwerpen verkocht kunnen worden. Vijandelijke patrouilles kom je dus alleen nog maar tegen in gebieden die je nog niet hebt overgenomen. Randactiviteiten als koeriermissies, het jagen op zeldzame dieren en het behalen van scores op schietbanen zijn wederom simpele tussendoortjes die ons helaas nooit lang in hun greep konden houden.

Dat soort afleidingen heeft de game helemaal niet nodig: aan het verkennen van de prachtige, levendige wereld heb je eigenlijk al genoeg. Ondanks het dringende plot word je van alle kanten uitgenodigd om met een handboog door het struikgewas te kruipen, op jacht naar wilde dieren of planten om je uitrusting te verbeteren. Wanneer je de ondergaande zon door de palmbladeren ziet schemeren, een groep herten over de glooiende heuvels ziet sprinten of van een kletterende waterval springt in een wingsuit, vergeet je voor even dat Sinterklaas op straat zijn mijter moet vasthouden door de gure herfstwind.

Map Editor

Je kunt in de map editor als vanouds honderden objecten plaatsen, keren en uittesten op speelvelden die je zelf creëert. Van het type ondergrond, het tijdstip en de weersomstandigheden tot graffiti, bunkers uit de Tweede Wereldoorlog en wilde dieren; je kunt het zo gek niet bedenken of het is te gebruiken. Je kunt de map bovendien aanpassen voor bepaalde speltypen en het aantal spelers, en vervolgens delen met anderen. We vinden het alleen jammer dat we onze eigen creaties niet kunnen delen zodra er A.I. of voertuigen geplaatst worden, en dat we niets met PC-eigenaren kunnen uitwisselen. Misschien iets voor de volgende generatie consoles? Het avontuur lonkt dus overal en het traditionele gevoel van vrijheid is weer immens groot. Dat die vrijheid op de consoles gepaard gaat met wat technische offers, nemen we grotendeels voor lief. We beleefden onvergetelijke momenten door met een hangglider over Japanse bunkers te vliegen, ook al dook de beeldverversing wat omlaag. En ondanks de screen tearing schrokken we ons rot toen een krokodil ons tijdens een zwemtochtje greep met zijn doodsrol. En we gniffelden nog net zo genoegzaam bij het in de fik steken van het paradijs met Molotov-cocktails en vlammenwerpers, ongeacht de kartelrandjes aan de overgebleven begroeiing.



Het oordeel van Eelco Hanou
Far Cry 3 is de beste en meest aangrijpende open wereld-shooter van de laatste jaren. Het toont op sublieme wijze de tegenstellingen van een tropisch paradijs als Rook Island: bij momenten beeldschoon en vredig, maar tegelijkertijd bruut en intens. De game gaat niet op elk aspect vrijuit, maar ondanks een aantal technische schoonheidsfoutjes en andere minpunten, mag het zich een onbetwiste topper noemen.

9


+ Aantrekkelijke wereld nodigt uit tot verkenningstochten
+ Intens verhaal vol plottwisten en grimmige personages
+ Uitstekend tempo en variatie in missies
+ Vuurgevechten en stealth voldoen evenveel...

- Een aantal technische smetjes
- Randactiviteiten zijn niet bijster interessant
- ...maar stealth is niet altijd te vertrouwen

Bron - InsideGamer.nl