Recensie Assassin's Creed 3

Al sinds het allereerste deel - en ook nu in Assassin's Creed III - schuwt de Assassin's Creed-serie het niet om hedendaagse zaken (complottheorieën zo je wilt) als het ontstaan van de Nieuwe Wereldorde historie te geven door beïnvloeding van geschiedkundige gebeurtenissen. Het eerste deel deed dat tegen de achtergrond van de Derde Kruistocht in de Middeleeuwen. Deel twee, Brotherhood en Revelations speelden ten tijde van de Renaissance en behandelden onder meer de beslommeringen van de familie Borgia. Assassin's Creed III speelt wederom in op een ander deel van de wereldgeschiedenis; de Amerikaanse Revolutie en de geboorte van de natie die vandaag de dag dé wereldmacht is. Historische feitelijkheden

Alle vijf de verschenen hoofddelen hebben gemeen dat ze - ondanks de specifieke perioden en locaties - draaien om de onophoudelijke strijd tussen de Assassijnse sekte enerzijds en de Orde der Tempeliers anderzijds. Tegen de achtergrond van de historische gebeurtenissen in Assassin's Creed III wordt de eerstgenoemde groep vertegenwoordigd door de Britse Indiaan Connor Ratonhnhaké:tokn, maar blijft - zonder al te veel te verklappen - ook de Tempelorde allerminst onderbelicht. Sluipmoordenaar Connor begint zijn avontuur vanuit de Indiaanse nederzetting waar hij opgroeide en raakt op uiterst fijnzinnige wijze betrokken bij reeks van historische feitelijkheden uit de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. De Boston Massacre, de Slag om Lexington en Concord, de benoeming van George Washington als opperbevelhebber van het Continentale Leger; ze zijn stuk voor stuk in de game opgenomen en Connor wordt er op majestueuze wijze in verwerkt. Het knappe schuilt hem voornamelijk in het feit dat je de historie niet bewust aanstuurt, maar er slechts in verzeild raakt. Een goed voorbeeld hiervan is de zojuist genoemde Boston Massacre, het bloedbad in Boston waarbij vijf onschuldige Amerikaanse burgers werden neergeschoten door een regiment Britse soldaten. Connor is op die dag om een doodonschuldige reden in de stad, neemt kennis van wat schunnigheden, gaat op onderzoek uit en zet uiteindelijk een reeks van voorvallen in gang die leidt tot het bloedbad. De gewelddadigheden spelen zich recht voor je ogen af en het voelt haast alsof je er zelf - als nietsvermoedende burger - bij aanwezig bent. De plusminus vijftien uur die het verhaal in beslag neemt bevat meerdere van dit soort sterke belevingsmomenten, waarmee Ubisoft aantoont heer en meester te zijn in verhaalvertelling. Althans, tot het verhaal zijn einde nadert.



Zo richting het einde van het hoofdverhaal zakt de verhaalvertelling namelijk ineen, met als dieptepunt het allerlaatste half uur van de game. Er is niet langer sprake van een aaneenschakeling van historische belevingsmomenten, maar eerder van een beklemmend stramien waarin Connor wordt opgezogen. Veel meer dan wat vluchtig reizen, moorden en tussenfilmpjes bekijken is het opeens eigenlijk niet meer. En als klap op de vuurpijl word je heel abrupt uit het lichaam van Connor getrokken om deelgenoot te zijn van een op zijn minst opmerkelijk (en ronduit matig) schouwspel waarin nakomeling Desmond Miles - de persoon die alle Assassin's Creed-games met elkaar verbindt - de hoofdrol speelt. De zwakke laatste loodjes van het hoofdverhaal geven het voor de rest ijzersterke plot toch een wat bittere nasmaak mee. Sfeervolle locaties
Gelukkig is het speelplezier dat Assassin's Creed III biedt geenszins exclusief voorbehouden aan het verhaal, maar hebben de sfeervolle locaties bijvoorbeeld ook wat in de pap te brokkelen. Allereerst omdat de hele wereld (in dit geval de noordoostkust van de Verenigde Staten) er prachtig uitziet en fenomenaal mooi is vormgegeven. Daarnaast zijn de twee belangrijke steden, Boston en New York, best gezellig. Ze zijn bezaaid met kraampjes, winkeltjes en scheepswerven en de bijbehorende arbeiders laten de drukke straten behoorlijk authentiek aanvoelen. Verwacht echter niet dat Boston en New York ook maar in de buurt komen van steden uit voorgaande delen, zoals een Rome of Constantinopel, want geen enkele uit de kluitengewassen koloniale nederzetting kan op tegen de culturele rijkdom die door die steden door de eeuwen heen is verzameld.



Het gemis van de impact van een stad als Rome wordt in Assassin's Creed III bijna volledig gecompenseerd door een derde gebied, de frontier. Dit bosgebied in New England is namelijk op kundige wijze in elkaar gezet. Zo is het bos immens, maar voelt geen enkele plek hetzelfde aan vanwege duidelijke variatie in begroeiing en landschap. Daarnaast bevat het bos allerlei kleine nederzettingen, zoals het eerdergenoemde Lexington en Concord, maar stikt het er ook van de wilde dieren waarop Connor zijn jachtinstinct kan loslaten. En het allerleukste dat het bos te bieden heeft: je kunt er eindeloos veel klimmen en klauteren in de bomen en op de rotsen. Om het beklimmen van bomen en rotsen mogelijk te maken heeft Ubisoft het klimsysteem uit de voorgaande delen volledig op de schop genomen. Dit resulteert in veel soepelere en natuurlijker ogende klimbewegingen van Connor, maar zorgt er ook voor dat je niet continu allerlei knoppen ingedrukt hoeft te houden. Wanneer je eenmaal bent begonnen aan een soepele klim (of het nu door de bomen of op een kerkje is) hoef je enkel richting te geven met de analoge stick en begeeft de Britse Indiaan zich met veel souplesse naar boven. Het klauteren is hiermee wat handelbaarder en daarmee zeker fijner geworden.



Het oordeel van Joey de Mol
Assassin's Creed III is een prachtige voortzetting van de serie, op visueel gebied, qua gameplay, maar zeker ook door de sterke verhaalvertelling. Helaas boet het verhaal op het einde van de game flink in, waardoor er toch een ietwat bittere nasmaak blijft hangen. Het goed verbeterde vecht- en klimsysteem weet deze misser op verhalend vlak een beetje te compenseren, net zoals de sfeervolle locaties dat ook doen. Het is alleen jammer dat Boston en New York de impact missen die een stad als Rome bijvoorbeeld wel had, al mochten we dat eigenlijk ook niet verwachten van deze uit de kluitengewassen koloniale nederzettingen. De bossen van New England zijn wat dat betreft dan wel weer erg indrukwekkend en bieden genoeg moois om je uren aan te vergapen.

9-



+ Fenomenale, historische belevingsmomenten in het verhaal…
+ De frontier is een heerlijk gebied…
+ Prachtige vormgeving
+ Sterk verbeterd vecht- en klimsysteem
+ Coole nieuwe wapens

- …dat op het einde inzakt
- …maar Boston en New York missen impact

Bron - InsideGamer.nl